ผู้เขียนนำข้อมูลสำคัญว่าด้วยเหตุการณ์สงครามคราวเสียกรุง เท่าที่มีปรากฏในพงศาวดารฉบับหอแก้ว หรือภาคต้นของพงศาวดารฉบับราชวงศ์คองบอง (หลักฐานฝ่ายพม่า) มาตีแผ่และวิเคราะห์ในรายละเอียด เปรียบเทียบกับหลักฐานอื่นๆ การวิเคราะห์เน้นหนักไปในเรื่องยุทธศาสตร์และยุทธวิธีทางการทหารที่คู่สงครามทั้งสองฝ่ายนำมาใช้ การเข้าใจถึงเงื่อนไขทางยุทธศาสตร์และยุทธวิธีที่อยู่เบื้องหลังสงครามนั้นไม่เพียงส่งผลต่อการขยายขอบข่ายการศึกษาประวัติศาสตร์สงครามคราวเสียกรุง แต่ยังท้าทายข้อยุติเกี่ยวกับเรื่องความเสื่อมของอาณาจักรอยุธยา