เป็นการศึกษาประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ในช่วงระหว่างปี 2475-2490 โดยผู้เขียนนิยามชื่อเรียกใหม่ว่า “ศิลปะ-สถาปัตยกรรมคณะราษฎร” เป็นการเปิดมุมมองการศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะและสถาปัตยกรรมในมิติใหม่ที่เน้นการอธิบายเชื่อมโยงไปกับความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง สังคม และวัฒนธรรมในแง่มุมที่หลากหลาย