ตามพงศาวดาร พญามังรายเป็นผู้สร้างเมืองเชียงรายขึ้น ต่อมาพญามังรายย้ายไปครองเมืองเชียงใหม่ พญาไชยสงคราม พระราชโอรสจึงขึ้นครองราชย์แทนและขึ้นอยู่กับเมืองเซียงใหม่ ภายหลังเมืองเซียงรายได้กลายเป็นเมืองร้าง เนื่องจากประชาชนอพยพหนีภัยสงคราม และบางส่วนถูกกวาดต้อนลงไปทางใต้เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕ต พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ยกเชียงรายขึ้นเป็นเมืองเชียงราย ซึ่ง "เมือง" เป็นหน่วยการปกครองหนึ่งที่อยู่ถัด จาก "มณฑล" ลงมา โดยเมืองเชียงรายเป็นศูนย์กลางควบคุมเชียงแสน ฝาง และพะเยา ภายหลังเปลี่ยนเป็น "จังหวัดเชียงราย" ในสมัยรัชกาลที่ ๖เชียงราย เป็นจังหวัดที่อยู่เหนือสุดของประเทศไทยห่างจากกรุงเทพมหานคร ๘๒๙ กิโลเมตร มีพื้นที่ ๑๑,๖๗๘ ตารางกิโลเมตร ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นภูเขา มีที่ราบอุดมสมบูรณ์ริมฝั่งแม่น้ำหลายสาย